…η επανάσταση θα γίνει με υλικά του παρελθόντος…
σε κάθε περίπτωση, μια καινούργια οπτική είναι πάντα καλοδεχούμενη…
άνοιξη του 1994…τα Ξύλινα Σπαθιά παίζουν ακόμη σε συναυλίες συμπαράστασης πολιτικών κρατούμενων και στην Θεσσαλονίκη η metal σκηνή ζει και βασιλεύει…Οι Fourth Dimension κυκλοφορούν το ομώνυμο E.P. τους και έχοντας χορηγό τα Goodys!!!!!!!!!, καλούν 3 από τις καλύτερες μπάντες που είχε εκείνη την εποχή η πόλη, σε ένα release event που έγραψε ιστορία…Εκείνη την βραδυά όλα πήγαν τέλεια, ο κόσμος ήταν άφθονος (πάνω από 1000 άτομα), τα συγκροτήματα απέδωσαν καταπληκτικά και μέσα στο Zero είχε στηθεί ένα ατελείωτο πανηγύρι που σου έδινε την εντύπωση ότι υπήρχε μια metal “σκηνή” έτοιμη να κατακτήσει τον κόσμο…Την επόμενη χρονιά οι μισοί από όσους βρίσκονταν εκεί μέσα (μεταξύ τους και ο γράφων) θα γέμιζαν τις συναυλίες των Τρύπες και των Ξύλινων Σπαθιών…
…και για να θυμηθούμε ακόμη μια αδικοχαμένη μπάντα που έβγαλε η Θεσσαλονίκη πριν μετατραπεί σε Μάντσεστερ του Νότου, μπουζουκομάνα κτλ κτλ …
1993…Ο Ελλήσποντος δεν είχε μετατραπεί ακόμη σε σκυλάδικο και οι Epidemic έχοντας στις βαλίτσες τους το Artificial Peace, που είχε κυκλοφορήσει δύο χρόνια πρίν , ξεκινούν από την Θεσσαλονίκη την προσπάθεια για την κατάκτηση της Ευρώπης. Λίγα θυμάμαι από εκείνη την βραδιά, όμως το σίγουρο είναι ότι οι Epidemic κουβαλούσαν θράσσος και τσαμπουκά και φαινόντουσαν αποφασισμένοι για την πολυπόθητη διεθνή καριέρα. Δυστυχώς, λίγες μέρες αργότερα θα έπαιζαν στην Αγγλία και το ρεζιλίκι που θα ακολουθούσε εκείνη την εμφάνιση του συγκροτήματος θα τους έστελνε μια και καλή στα τάρταρα της λήθης….
το κατεβάζετε δωρεάν από εδώ…
Για να λέμε την αλήθεια τους Sabbat ποτέ μου δεν τους χώνεψα (ας πούμε ότι ακόμη δυσκολεύομαι να τους “καταλάβω” μουσικά) ενώ ακόμη και οι Skyclad αρχικά μου προκαλούσαν μια μικρή ναυτία (μάλλον σε αυτό έφταιγε ο Πρασούλας που μας είχε ζαλίσει τα παπάρια στο Metal Hammer με τους στίχους του Moongleam and Meadowsweet από τον πρώτο δίσκο…). Χρειάστηκε να ακούσω αυτόν εδώ τον δίσκο για να αποκαλυφθεί η αλήθεια που οι εφηβικές προκαταλήψεις με εμπόδιζαν να αντιληφθώ…
Θεσσαλονίκη 1994, προωτοετής φοιτητής και στα πλάισια της καθιερωμένης Σαββατιάτικης επίσκεψης στο Rock City στο Διοικητήριο παίρνω την πρώτη “κρυάδα”. Ο δίσκος (Historical Fact 1 : εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν ακόμη δίσκοι) να παίζει συνέχεια στο μαγαζί και τα αντίτυπα να “φεύγουν” σαν ζεστά ψωμάκια (Historical Fact 2 : εκείνη την εποχή ο κόσμος αγόραζε την μουσική του). Ξενερωμένος γιατί τα CD είχαν εξαντληθεί αναγκάζομαι να αγοράσω το βινύλιο που είχε ένα κομμάτι λιγότερο (αδικία που αποκαστάθηκε καμιά 15 χρόνια αργότερα όταν αγόρασα και το CD γιατί το βινύλιο αδυνατούσε να “ανταπεξέλθει” πλέον) και φεύγω τρέχοντας στο σπίτι να “φτιάξω” την κασσέτα που θα με συντρόφευε στο walkman κατά τις πρωινές μετακινήσεις στην σχολή (Historical Fact 3 : εκείνη την εποχή οι έννοιες mp3 και i-pod ήταν ακόμη άγνωστες).
Για να μην μακρυγορούμε, αυτός ο δίσκος δεν έχει απλώς ούτε ένα filler αλλά για την ακρίβεια περιέχει δύο από τα συγκλονιστικότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ!
Το στιχουργικό έπος Land of the Rising Slum :
Show me a politician who’s a man we can trust
And if I ever meet him then I think I’ll have him stuffed
Look out of the window – see not one happy face
The only splash of colour’s the graffiti ’round the place.
It’s hard to even crawl
With your back up against the wall.
I find it hard to sleep at night
I feel that the worst is yet to come
Social helter-skelter
Ride the downward spiral has begun.
Are some people just born bad
Or is it how we all become?
Human termites driven mad
In the concrete mound of the rising slum.
The people who are dark fear the people who are fair
And hippies live in terror of the guys who have no hair
The saddest thing of all – what I really find grim
Is we haven’t yet noticed what a mess we’re all in.
It’s hard to even crawl
Now your back’s up against the wall.
I find it hard to sleep at night
I feel that the worst is yet to come
Social helter-skelter
Ride the downward spiral has begun.
Are some people just born bad
Or is it how we all become?
Human termites driven mad
In the concrete mound of the rising slum.
The “whether man” says that the outlook’s not great
A few outbreaks of murder with some isolated rape
I ask my doctor his advice, this is what he says,
“Get yourself some cancer boy, before you die of aids.”
It’s hard to even crawl
With your back up against the wall.
I find it hard to sleep at night
I feel that the worst is yet to come
Social helter-skelter
Ride the downward spiral has begun.
Are some people just born bad
Or is it how we all become?
Human termites driven mad
In the concrete mound of the rising slum.
και το The One Piece Puzzle που για 17 χρόνια μου προκαλεί την ίδια ανατριχίλα κάθε φορά που το ακούω…
Δυστυχώς αυτός ο δίσκος ήταν και το αποκορύφωμα της δημιουργικότητας των Skyclad γιατί από εκεί και μετά πολύ απλά το “έχασαν”. Στο The Silent Whales of Lunar Sea του 1995 είχε ήδη αρχίσει η πτώση ενώ το Irrational Αnthems του 1996 μπορεί να ήταν μια αναλαμπή με μερικά κομμάτια διαμάντια, όμως οι εποχές είχαν αλλάξει και εγώ ήδη το είχα “γυρίσει” στο Punk καθώς έβρισκα το Metal ανώριμο…Για τα επόμενα albums τους δεν θα μπώ καν στον κόπο να σχολιάσω ούτε για την τωρινή παρωδία που φέρει το όνομα του συγκροτήματος.
Σταματώ, γιατί αυτό το Post με έκανε να αισθανθώ πολύ γέρος…
Για τους Big Chief, είχα αναφερθεί στην πρώτη ever ανάρτηση αυτού του blog. To Drive It Off, είναι ο πρώτος τους δίσκος ο οποίος ουσιαστικά είναι μια συλλογή που περιέχει τα κομμάτια από όλα τα 7″ singles που είχαν κυκλοφορήσει μέχρι τότε. Ο ήχος περισσότερο βρώμικος, πατάει καθαρά στο Grunge (όπως το καθόρισαν μπάντες σαν τους TAD και τους αρχικούς Soundgarden – μην φανταστείτε τίποτε σχετικό με Pearl Jam) ενώ οι Soul/Funk επιρροές δεν είναι ακόμη εμφανείς. Χρειάστηκε να κυκλοφορήσουν έναν ακόμη δίσκο (Face 1992) μέχρι να φτάσουν δύο χρόνια μετά στην κορύφωση, με το Punk/Soul/Funk υβρίδιο του Mac Avenue Skull Game .
…το πιο πρόφατό μου “κόλλημα”…
… οι οποίοι σύμφωνα με κάποια μουσικά blogs παίζουν ένα κράμμα Shoegaze και Drone-pop (από πότε το Drone έγινε popular)…Δεν γνωρίζω την έννοια ή την διαφορά των παραπάνω όρων, αυτό που όμως σίγουρα αισθάνομαι είναι ότι είχα να ακούσω τόσο ψυχικά κατευναστική μουσική από την ημέρα που (15 χρόνια πριν) άκουσα για πρώτη φορά Fugazi…
