Για να λέμε την αλήθεια τους Sabbat ποτέ μου δεν τους χώνεψα (ας πούμε ότι ακόμη δυσκολεύομαι να τους “καταλάβω” μουσικά) ενώ ακόμη και οι Skyclad αρχικά μου προκαλούσαν μια μικρή ναυτία (μάλλον σε αυτό έφταιγε ο Πρασούλας που μας είχε ζαλίσει τα παπάρια στο Metal Hammer με τους στίχους του Moongleam and Meadowsweet από τον πρώτο δίσκο…). Χρειάστηκε να ακούσω αυτόν εδώ τον δίσκο για να αποκαλυφθεί η αλήθεια που οι εφηβικές προκαταλήψεις με εμπόδιζαν να αντιληφθώ…
Θεσσαλονίκη 1994, προωτοετής φοιτητής και στα πλάισια της καθιερωμένης Σαββατιάτικης επίσκεψης στο Rock City στο Διοικητήριο παίρνω την πρώτη “κρυάδα”. Ο δίσκος (Historical Fact 1 : εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν ακόμη δίσκοι) να παίζει συνέχεια στο μαγαζί και τα αντίτυπα να “φεύγουν” σαν ζεστά ψωμάκια (Historical Fact 2 : εκείνη την εποχή ο κόσμος αγόραζε την μουσική του). Ξενερωμένος γιατί τα CD είχαν εξαντληθεί αναγκάζομαι να αγοράσω το βινύλιο που είχε ένα κομμάτι λιγότερο (αδικία που αποκαστάθηκε καμιά 15 χρόνια αργότερα όταν αγόρασα και το CD γιατί το βινύλιο αδυνατούσε να “ανταπεξέλθει” πλέον) και φεύγω τρέχοντας στο σπίτι να “φτιάξω” την κασσέτα που θα με συντρόφευε στο walkman κατά τις πρωινές μετακινήσεις στην σχολή (Historical Fact 3 : εκείνη την εποχή οι έννοιες mp3 και i-pod ήταν ακόμη άγνωστες).
Για να μην μακρυγορούμε, αυτός ο δίσκος δεν έχει απλώς ούτε ένα filler αλλά για την ακρίβεια περιέχει δύο από τα συγκλονιστικότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ!
Το στιχουργικό έπος Land of the Rising Slum :
Show me a politician who’s a man we can trust
And if I ever meet him then I think I’ll have him stuffed
Look out of the window – see not one happy face
The only splash of colour’s the graffiti ’round the place.
It’s hard to even crawl
With your back up against the wall.
I find it hard to sleep at night
I feel that the worst is yet to come
Social helter-skelter
Ride the downward spiral has begun.
Are some people just born bad
Or is it how we all become?
Human termites driven mad
In the concrete mound of the rising slum.
The people who are dark fear the people who are fair
And hippies live in terror of the guys who have no hair
The saddest thing of all – what I really find grim
Is we haven’t yet noticed what a mess we’re all in.
It’s hard to even crawl
Now your back’s up against the wall.
I find it hard to sleep at night
I feel that the worst is yet to come
Social helter-skelter
Ride the downward spiral has begun.
Are some people just born bad
Or is it how we all become?
Human termites driven mad
In the concrete mound of the rising slum.
The “whether man” says that the outlook’s not great
A few outbreaks of murder with some isolated rape
I ask my doctor his advice, this is what he says,
“Get yourself some cancer boy, before you die of aids.”
It’s hard to even crawl
With your back up against the wall.
I find it hard to sleep at night
I feel that the worst is yet to come
Social helter-skelter
Ride the downward spiral has begun.
Are some people just born bad
Or is it how we all become?
Human termites driven mad
In the concrete mound of the rising slum.
και το The One Piece Puzzle που για 17 χρόνια μου προκαλεί την ίδια ανατριχίλα κάθε φορά που το ακούω…
Δυστυχώς αυτός ο δίσκος ήταν και το αποκορύφωμα της δημιουργικότητας των Skyclad γιατί από εκεί και μετά πολύ απλά το “έχασαν”. Στο The Silent Whales of Lunar Sea του 1995 είχε ήδη αρχίσει η πτώση ενώ το Irrational Αnthems του 1996 μπορεί να ήταν μια αναλαμπή με μερικά κομμάτια διαμάντια, όμως οι εποχές είχαν αλλάξει και εγώ ήδη το είχα “γυρίσει” στο Punk καθώς έβρισκα το Metal ανώριμο…Για τα επόμενα albums τους δεν θα μπώ καν στον κόπο να σχολιάσω ούτε για την τωρινή παρωδία που φέρει το όνομα του συγκροτήματος.
Σταματώ, γιατί αυτό το Post με έκανε να αισθανθώ πολύ γέρος…
