Yeah, the underground sex cafe was pretty great. I got a pretty attractive blonde named Myra (“Mee-rah”) and headed upstairs. Boy, what a perverse little industry. All the rooms (stalls) were done up like little schoolgirls’ bedrooms. Stuffed animals. Horsey bedspreads and cupie dolls. Once the door closed Myra wasted no time letting me know she wanted more dough. “Buy me a drink. It’s ten marks.” “Give me two marks for the condom.” “Give me four marks for some cigarettes.” Then it was down to business. “Take off your clothes. Sit on the bed, put on this condom and make yourself to stiffen.” Geez, you buy the broad a drink, some smokes, pay for your own rubber, drop twenty-five bucks on her and she won’t even pump you up. I know girls in my neighborhood who’ll drop their drawers for a phone call…
Before we could start fucking (if you can call it that) she had to take a break to ask for more money. Since she had seen me give my wallet to Riley (one of the two non-participants in our party), she could only take the tough titty when I said, “Yo baby, I’m flat bus’, can’t you gimme some on credit?” “It’s very good when I make some suck, then fuck. Don’t you want it? It’s only fifty marks extra.” She kept her hand over her pussy, so I had to pork between her fingers. “To see the fuck it’s ten marks extra.” And she wouldn’t lift her ass off the mattress. “If I make like so, it will be more marks.” So my pelvis kept grinding into hers. I managed to blow a load how, I don’t know, since it was nothing at all like fucking, and even a mediocre fuck can leave me unmoved. Worth it for weirdness value…
Η παραπάνω αφήγηση ανήκει στον σεβαστό κύριο Steve Albini και είναι μέρος των ημερολογίων της τελευταίας περιοδείας των Big Black, αμέσως μετά την κυκλοφορία του Songs About Fucking. Αν και τα ημερολόγια (που είχαν δημοσιευτεί και στα ελληνικά στο ιστορικό fanzine Rollin Under) βρίθουν αναφορών περί των σεξουαλικών κατορθωμάτων του (σε βαθμό που πολλές φορές αγγίζει τα όρια της πορνογραφίας) το Songs About Fucking, παρόλο τον τίτλο του, είναι αρκετά πιο πολυσυλεκτικό αναφορικά με την θεματολογία των τραγουδιών του. Από περιγραφές Νοτιο Αμερικανικών τεχνικών εξόντωσης (Colombian Necktie – σχίσιμο του λαιμού από αυτί σε αυτί ώστε η γλώσσα του θύματος να “κρεμαστεί” ως γραβάτα), μέχρι την εξιστόρηση της προσπάθειας ενός οδηγού φορτηγού να καθαρίσει το όχημά του αφού έχει ξεφορτωθεί από αυτό ένα πτώμα σε μια πισίνα (Fish Fry)…Και επειδή φυσικά η διαπραγμάτευση τέτοιων θεμάτων είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στην οποιαδήποτε αμερικανική college rock μπάντα, οι Big Black φροντίζουν να μην κρατήσουν κανένα πρόσχημα σχετικά με τις ηχητικές προθέσεις τους ήδη από την έναρξη του καταιγιστικού The Power Of Independent Trucking. Κάνοντας χρήση μιας τεχνικής, την οποία ο Albini θα τελειοποιήσει ώς παραγωγός αργότερα, βάσει της οποίας οι fuzzαρισμένες κιθάρες “βγαίνουν μπροστά”, τo drum machine ηχογραφείται αναλογικά και live (ώστε να αυξηθεί η παραμόρφωση) και ταυτόχρονα “κρατώντας χαμηλά” τα φωνητικά στην τελική μίξη, κατορθώνουν να δημιουργήσουν τον απόλυτο Industrial/Noise δίσκο (άσχετα αν ο Albini τον θεωρεί punk). Όπως σημειώνεται και στο οπισθόφυλλο του δίσκου: “the future belongs to the analog loyalists. fuck digital”. Στην έκδοση δε του cd, φροντίζουν να φτύσουν στα μούτρα των hi-fidelity lovers γράφοντας: “this compact disc is made from analog masters recorded without noise reduction. half the tracks, in fact, were recorded in a dismal, cheap basement eight-track studio with puddles of water on the floor. digital technology will now faithfully reproduce those noisy, lo-fi masters for you at great expense. feel stupid yet?”
Αν θέλει κάποιος να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της επιδραστικότητας αυτού του δίσκου, δεν έχει παρά να ακούσει με την σειρά τα L Dopa, Colombian Necktie, Ergot και μετά στο καπάκι όλο το Psalm 69 (ή οποιαδήποτε κυκλοφορία των Ministry από εκεί και μετά). Χωρίς φυσικά να ξεχνάω και αυτό…
Όσοι θα παρευρεθούν στις 12 Μαρτίου στο Gagarin οφείλουν να παραδειγματιστούν από τον κύριο Burton C. Bell και να ρίξουν μια ακρόαση στους Big Black. Το οφείλουν στον όνομα της ιστορίας της μουσικής…
References: Big Black Final Tour Diary By Steve Albini
