Πρίν 3 χρόνια είχα περάσει μια περίοδο “κολλήματος” με τους Socrates. Στο κυνήγι λοιπόν, της δισκογραφίας τους είχα επιστρατέψει κάθε μέσο, από τα γνωστά e-bay και gemm για τα σπάνιά τους (βλ. Plaza), μέχρι τα συνοικιακά δισκάδικα για τα πιο “εύκολα” κομμάτια. Θυμόμουνα ότι είχε πάρει το μάτι μου, το live της επανασύνδεσης του 1999 σε ένα μικρό δισκάδικο που υπήρχε στην παλιά μου γειτονιά. Για κακή μου τύχη την ημέρα που πήγα, το cd είχε εξαντληθεί. Στην ερώτησή μου αν υπήρχε άλλο “κομμάτι”, ο ιδιοκτήτης γεμάτος προθυμότητα μου είπε ότι ήταν σχετικά εύκολο να βρεθεί και μάλιστα υποσχέθηκε να το παραγγείλει και σε μερικές ημέρες να μου το φέρει. Ακολούθησαν 2-3 επισκέψεις μου στο μαγαζί στις οποίες, όπως αποδείχτηκε, ο ιδιοκτήτης ούτε καν με θυμόταν (πόσο μάλλον την “παραγγελία” η οποία προφανώς δεν είχε γίνει ποτέ) μέχρι που εγκατέλειψα την προσπάθεια και παρήγγειλα το cd από ένα δισκάδικο στο Ηράκλειο της Κρήτης (!). Φυσικά δεν ξαναπάτησα στο μαγαζί της γειτονιάς μου…
Θυμήθηκα τα παραπάνω όταν περνώντας τς προάλλες από την παλιά μου γειτονιά για κάτι δουλειές, είδα το εν λόγω δισκάδικο να βρίσκεται υπό καθεστώς διάλυσης και γενικού ξεπουλήματος. Φυσικά εκμεταλεύτηκα την ευκαιρία και τσίμπησα μερικά cd (για να βουλώσω “τρύπες” στην δισκοθήκη μου) σε εξευτελιστικότατες τιμές. Σε ερώτησή μου προς τον ιδιοκτήτη σχετικά με τους λόγους που κλείνει το μαγαζί, μου ανέφερε την γενικότερη οικονομική κρίση κτλ. κτλ. Σκέφτηκα να του θυμίσω τον λόγο που έχασε έναν πελάτη πριν 3 χρόνια, αλλά βαριόμουνα…